Bir Özbenlik İhtilali Şiiri - Mesut Özünlü

Kendi enkazının altında inleyen
Tövbeye teşne biriyim bugün
Bin pişmanım bilmeden attıklarımdan
Bildiklerim hesap soruyor çünkü
Bugüne kadar yaptıklarımdan

Bir zamanlar özgürlüğümün
Çocuk kadar geniş olduğu günlerde
Yerde yatan sarhoş diye küçümsediğim
Bugün içimde, insan mısın sen diyor
Bekârken kolayca boşadıklarım
Bana artık şu nafakayı ödesen diyor
Bıçkın tavırlarla kestirip attıklarım
Şimdi birer birer bana dönüyor
Bir bumerang gibi sesimi kesiyor
Gıkımı çıkaracak durumum yok inan

Bugün kendi ağırlıklarımın
Boyumdan büyük lafların
Dahası özbenliğimin enkazı altındayım
Yaptıklarımı ve atıp tuttuklarımı
Ne tanıdıklarım kurtarabilir
Bildiklerimin elinden, ne de yukarılarda
Adamları çok olan dayım
Bir dozerin kurtarmak için çiğnediği
Yıkık bir yığın can gibiyim şu an
Gıkımı çıkaracak durumum yok inan
...
Hey itiraf fukarası! Şark kurnazlığını
Pardösü yapıp büzülmeyi bırak!
Eleştir kendini! Hava soğuk olsa bile
Daha iyidir çıkarıp atmak
Seni senden saklayan kabukları
Korkma kendinden, aynaya bak
Gel göz göze, kabuklarını eze eze
Öze dön öze…