minik ellerin,
düşen parçaları topluyor
yeniden…
yanağında çizgi,
gözlerinde kararlı bir sessizlik.
takıyor, çıkarıyor,
yeniden deniyor.
ben de…
bir şeyleri yerine oturtmaya çalışırken
tırnaklarım kırılıyor
renkler birbirine karışıyor bazen.
bir gölün yüzeyine dokunurken
bir yaprak sürükleniyor
sabahı yakalamak istiyorum,
elimden kayıyor her defasında
bilmiyorsun belki
ama
bir oyuncak kadar zor
ve bir çocuk kadar sabırsız
çabam.
Kayıt Tarihi : 3.9.2025 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!