"Persepolis’in dumanında,
MÖ 330’un gölgelerinde sözler verildi…
Öpücük, mavi gökyüzüne saklandı; duman, bir yemini gölgeledi. Tepede bir yerlerde, Halkın sesini duyan sevgililer, ‘Güvenli bir sığınak bul’ dedi, onu uzaklara gönderdi ...
gönderen ise cezaların peşine düştü.
Yollar Karadeniz’in hırçın dalgalarına,
Kafkaslar’ın uzak dağlarına ayrıldı.
‘Komon terpe eahum reauntum’ fısıldadı rüzgâr, kanımızdaki sıfırın izinde…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.