"Persepolis’in dumanında,
MÖ 330’un gölgelerinde sözler verildi…
Öpücük, mavi gökyüzüne saklandı; duman, bir yemini gölgeledi. Tepede bir yerlerde, Halkın sesini duyan sevgililer, ‘Güvenli bir sığınak bul’ dedi, onu uzaklara gönderdi ...
gönderen ise cezaların peşine düştü.
Yollar Karadeniz’in hırçın dalgalarına,
Kafkaslar’ın uzak dağlarına ayrıldı.
‘Komon terpe eahum reauntum’ fısıldadı rüzgâr, kanımızdaki sıfırın izinde…
Beyaz bir sığınakta iyileşme,
yeşil ağaçlarda ki gibi umut var.
Peki, sen cezaların peşine düşerken, asıl hangi yemini bulmayı unuttun, sevgilim?"
İkiz alevim ;
bizi gördüm bir önceki buluşmada
Kayıt Tarihi : 17.4.2025 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ikiz alevim ile önceki hayatta ki hikayemiz . Onun kim benim kim olduğumu gördüm.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!