Bir omuzda iki yük Şiiri - Suskun Adam Z ...

Bir geceydi…
Sessizliğin içinde yalnızca onun hıçkırıkları vardı.
Başını omzuma bıraktı,
Ve ben, kalbimin titremesini saklamaya çalıştım.

O, başkasının adını anarak ağladı.
Bir başka yüreğin acısını benim yüreğime yükledi.
Her damla gözyaşı yanaklarımdan süzüldü sanki,
Her nefesi içimdeki derin boşluğa çarptı.

Dinledim…
Onun kelimeleri hançer gibi saplanırken,
Ben sustum.
Çünkü “teselli” olmak gerekiyordu.
Çünkü o an, onun yarası benden daha değerliydi.

Oysa ben de ağlıyordum.
Ama içimden, sessizce…
Onu kaybetmenin, hiç sahip olamamış olmanın sancısıyla.
Gözlerim doldu ama silip sakladım,
Omzuma düşen gözyaşlarını ona gösteremedim.

O, “başkasını kaybettim” dedi,
Ben ise “seni kaybettim” dedim,
Ama içimden, yalnızca içimden.
Çünkü benim kelimelerim dudaklarımda düğümlendi,
Ve boğazımda bir yangına dönüştü.

O gece,
Bir omuzda iki ayrı yük vardı:
O, başkasını kaybetmenin acısını taşıdı.
Ben, onu kaybetmenin acısını sakladım.
Ve ikimiz de yandık…
Ama o, yalnızca kendi yangınını bildi.
@dsız..
01 Eylül 2025