Bir Omuz, İki Kırık Şiiri - İhsan Yılmaz

"Bir Omuz, İki Kırık"

Bir omuz kaldı geriye,
Yarı yolda kırılmış bir dal gibi...
İki kemik suskun şimdi,
Ne bir fırça tutabiliyor ne bir hayali...

Bir şişe duruyor masada,
İçinde ne alkol var ne teselli...
Sadece birikmiş sızıların tortusu,
Geriye kalan o ağır, o susturulmaz acı…

Acı dedik mi,
Bir sanatçının tenine değil,
Yüreğine saplanır en çok.
Bir tuvalde başlar ağrısı,
Bir melodide dökülür gözyaşı.

Oysa ne çok hayal vardı o omuzda,
Bir kemanın yaslandığı,
Bir dostun başını koyduğu,
Bir duvarı resmeden yorgun ama direngen omuz...

Şimdi kırık.
Şimdi her kıpırtısı isyan,
Her sessizliği çığlık...

Ama unutma dostum,
Sanatçının canı yansa da
Acı da onun boyasıdır bazen.
Kırılmış bir kemik iyileşir,
Ama kırılmış bir hayal
Yeni bir şiir olur, yeni bir nota,
Ve en çok da
Yeni bir umut olur,
Bir başka yaraya merhem...
Temmuz/ 2025