hasta akşamlarda korkardım ay ışığından
arardım annemi ateşler içinde buz gibi bir bardak su
alnıma mı dokunur ellerin anne yoksa yalnızlığın gölgesi mi
dalga kıranlarım yok artık denizlerim hırçın hayalsiz donuk
hiçbirşeye ağlamam annemin kırık sesini duyduğumu saymazsam
tınmam ölümden geride şiirlerim yoksulluğumla zengin öykülü
yalanlarımı bitirdim çocukluğumda bulutsa bulut gülüşse gülüş
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta