Bir Öğretmen Şiiri - Adnan Deniz

Şöyle bir gerildi. Elleri ile gözlerini ovuşturdu. Beş saattir bilgisayarın başında olduğunu düşündü, amma da yorulmuştu ama içinde nedense mutlu bir çocuğun heyecanını duyuyordu. Biraz dinlenmek istedi. Daha hiç bir şeyde yememişti ama gazeteler gözüne ilişti.
Gazete manşetlerine baktı önce. Ne kadar da olumsuz haber var diye düşündü. Birden öğretmenlerle ilgili bir haber ilişti gözlerine. Şaşkınlıktan dilini yutacak gibiydi. Bu kadar çabalarına karşın "öğretmenler ve öğrenciler rahata alıştı, sözcüklerine takıldı gözleri. Şaşkındı genç öğretmen, nasıl bir şeydi bu kadar fedakârlığın sonunda böyle yargılanmak.
Gözleri dalıp gitti genç öğretmenin, yorgunluğun verdiği yoğunlaşmış gözlerini kısaraktan baktı. Doğruldu ve kendi kendine "Biz öğretmenler dedi. Asla bir çocuğun gözlerimizin önünde eriyip gitmesine müsaade etmeyiz "diyerek bitirdi cümlesini.
Kitaplarını masanın üzerine dizdi, bilgisayarını
Açtı. Dim dik ve karalı bir şekilde ekranda bütün
Şirinlikleri ile gülümseyen çocuklarına Günaydın sevgili gençler diye dersine tekrar başladı. Bütün yorgunluğunu unutmuş, bir harf dahi öğretebilmek için harıl harıl derslerini anlatmaya koyulmuştu.
Bütün boş laflar ve bütün olumsuzluklar buharlaşıp gitmişti, bilginin ve bilimin emrinde
Öğrencilerinin yüreklerine dokunmaya devam ediyor, bütün engelleri birer birer tüketerek öğrencileri ile birlikte büyüyorlardı.