Bir oda üç sandelye Şiiri - Yusuf Berkman

Düşüncelerimiz hiç olmadığı kadar sisli—
birbirimize benziyoruz
ve kendimize yabancıyız bir okadar.
Bir miyiz?
Karşı durmalı bazen kendine insan,
bazen de sadece susmalı.
Hayaller bile yorulmuş
pek gelmiyorlar geceleri.

Yürüyelim,
ama öylece,
sanki bir şeyi terk etmiş gibi.
Yorulan var mı?
Kim o!
Kendi hatalarını karşısına alan?

Yaşamak,
esnetilmiş kurallar arasında cambaz oyunu.
Yüzümüzde hep aynı tebessüm—
maske mi, alışkanlık mı, bilinmez.
Akılda "acaba",
ve onun kardeşi "keşke".

Buyurun, oturun başköşeye.
Geldiyseniz,
son bir "hoş geldin" kaldı benden size.
Benim, yalnızlığımda muhtaçlığım size.
Geçmişi yâd edelim,
en çok da boşuna harcadığımız gençliği.

"Konuşacaktık" deriz birbirimize,
boş cümleler,
kırık kelimelerle.
Ne de olsa ruhumuz kafeste bir serçe;
Her vurulduğunda ses çıkarır ama
uçamaz kaçamaz biryerlere.

Sımsıkı kenetlenip
biraz ordan, biraz burdan
belki konuşurduk birazdan.
Ama nedir adımız?
Kimin kimsesiydik biz?

Lütfen, önce siz.
Sonra da şu kirli şehvetiniz.
İsterseniz değiştirin sohbeti—
zaten düz çizgimiz olmadı hiç.
Arkadaşlar? Dostlar?
Neredeydiniz?

Geçip giden ömrün ardından
Elde kalan kendimize ettiğimiz kötülük.
Ve insan,
yalnızlığında büyütür en çok acıyan yanlarını.
Özlem,
en saf hâline döner.

Kirletilmiş gökyüzünün altında yaşamaksa
bıkkınlığımıza sebep.
Sadakat dediğin—
biraz kedi sesi,
birkaç havlama,
sokaktan gelen.

Yorgun musunuz siz de?
Elbette anlarım.
Buyurun size konuşulacak bir şey:
Çarptı geçenlerde gözüme bir komedi sahnesi.
Yeşil elbisesi,
yüksek topuklusu,
kirli teniyle bir kadın.
Usturupsuzca çizdi zihnime
birinin arsız fırçası.
Kibri tam oturmuş ruhuna.
Ucuz bir hayatta
pahalı bir rol oynuyor gibi.

Sözüm ona mutluluğu yaşıyor—
ama moda mı bu şimdi?
"Aşkiş" mi olmuş?
Körpe enişteye pazarlıyor ruhsuzluğunu.

Gülsek mi?
Uyusun da büyüsün körpe enişte.

Kaçtığı yağmurların
daha beterine tutulmuş her zaman insan.
Birkaç seher ömrüyle
yine sonbaharlarda yollara düşermi ki.

Ah abla...
Vah taze toy enişte...
Kim çizdi bu tabloyu böyle?

Yok mu artıran kelâmı?
Kim şimdi uzaklardaki o şişman?
Ve bu mu şimdi romanın özeti:
ucuz kadın, pahalı adam?