Bir Nokta Bir Virgül Şiiri - Ayşe Uçar

toprağın esnemesi rüzgârların fısıldamasıyla
savruldu gün iki dağın yamacının ortasından
güneş gülümseyince ayçiçek tarlalarına
orada doğanın taç yaprağından
havalanır mutluluk
ve huzur

uyanır ruh kafesinden gönül
boynumda alaca sabahın serinliği
şefkatli bir ananın sıcaklığıyla
sarılıp öperim fesleğen topumu
o yemyeşil bir koku cenneti
o bir balkon güzeli
o bir dişil ilah
o kendine has

başı dik ve mağrur

benimse boynum kıldan ince
yaralı bir ceylan gibi kalbim
boşluğa ve yalnızlığa
yıl sektirir

sürgünüm ömrün kurumuş bağlarına
yürüdüğüm yollar tozlu ve çakıllı
ruhumsa paytak bir kırgınlığın
sersemliği

var olmakla yok olmak arasında
etkisiz eleman

yaşadığım yıllar gittikçe birikir
göz çukurlarımda
koca bir hüsran

umut her defasında buhar olup uçsa da

mecburum
güneşin eteğine tutunmaya
bulutların arasından yağmur olup
savrulmaya

ektiğim tohumlar gibi
kıvrılıp çimlenmeye toprağa

mecburum
yaşamaya geçmişin yüküyle
geleceğin umudu
arasında

-bir nokta bir virgül bir dua gibi

...........

2707202507:34