Bir Nefeslik Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Karınca yürüse omuzlarımda devrilirim
Yüreğimin yükünü bir nefeslik nereye indirebilirim
Sus pıus duramam
Düşüncelerden başım döner de
Doğru sözü seçip konuşamam

Eski neşemi kaybettim bir kere
Var konuşmak istediğim çok şey kendimle
Yaşlı çocuk, genç ihtiyar denkleminde

Bakma boğulmazdım sudan ucuz insan deryasında
Derdim birkaç beden büyük olmasaydı derman denen illete

Deryası okyanustan zormuş,
Tecrübe ettim ömrümde
Gücüm yetmedi
Birkaç kulaç varken karaya hemde
Rahipler gelse çıkartamaz bendeki günahı
Gözüme gelmez tek kalemde silinse onca katır yükü sevabım
Ne de olsa silinip gidecek benimle beraber heybemde
Ne cennet ne cehenneme etmem, ne elem ne de kahır
Dünyadaki gibi araftır sonum
Bana da bu ihtilalden kaçmak yakışır

Randevuya gerek yok çileden çıkmak için
Buyur gel
Taşmam için son damlaya ahım olmayacak
Sığamadığım bedenime ruhum dargın kalmayacak
Heyecanımın cocuksu dürtüsü
Artık alev almayacak
Derdim
Yer aç dostlarına
Bu saf düzgün ve sık tutulacak

Kalbime giren kaçmadı
Kaçabilirlerdi oysa
Dikenli tellerle çevirmemiştim yolu boylu boyunca
İğne atsan düşmez yere
Eksik olmaz hır gür kavga
Kalbimin avlusunda

Karınca yürüse omuzlarımda devrilirim
Yüreğimin yükünü bir nefeslik değil
Son nefeslik hangi mezara sığdırabilirim.