Bir Nefesin İçinde Sen Şiiri - Serpil Koçar

Bir Nefesin İçinde Sen

Sen ve ben
Olduk artık bir nefes,
Sabah güneşim gibi doğuyorsun içime,
Sam yeli serinliğinde esiyor adın,
Tatlı tebessümlerin gamzende duran bir armağan.

Sevdam, umut tohumları serpiyor yüreğine,
Her biri büyüyor muhabbet bağıma doğru.
İçimizde ceylanlar ürkek ama sevdalı koşarken,
Salkım salkım düşüyor mutluluk dallarımızdan,
Biz ise yemyeşil bağlara tutunmuş iki kalp oluyoruz.

Bir adım atıyorum sana
Gölgen bile içimi ısıtıyor.
Sesinin en küçük kırıntısı,
Geceye düşen bir ateş böceği gibi
Karanlığımı aydınlatıyor.

Sen güldükçe
Dünya yavaşlıyor sanki,
Rüzgârın yönü değişiyor,
Kuşlar bile senin adını ötüyor gibi geliyor bana.
Çünkü sen
Olduğum her şeyin en güzel tamamlayanı gibisin.

Ben seninle büyüyorum,
Sen benimle derinleşiyorsun.
Kalbimin kıyısında sakladığım bütün yaralar
Parmaklarının değdiği yerde kabuk bağlayıp iyileşiyor.
Sanki sen dokundukça
Geçmişim bile affediyor kendini.

Bir nefes oluyoruz şimdi
Aynı anda atan, aynı anda tamamlanan.
Sen bendeki bahar,
Ben sendeki huzur.
Sen gözlerimdeki fer,
Ben ellerindeki titrek sıcaklık.

Ve biz…
Birlikte yürüdükçe
Yollar çiçek açıyor arkadan.
Adımlarımızın izine güvercinler konuyor,
Gökyüzü bile daha mavi bakıyor üstümüzden.
Çünkü sevdamız
Tanrı’nın iyi ki dediği bir dua gibi büyüyor içimizde.

Sen ve ben…
Artık iki değil,bir bütünüz
Bir nefesin sonsuz yankısıyız.
Sevdikçe,sevildikçe çoğalan..