Öğreniyormuşum meğer ben, her şeyini. Azaldıkça ışığı Uzak, parlak Sitare’nin.
Sinan gibiymiş. Suretler değil, vuslat yoluymuş meğer. İçinde yanan od’uymuş veren bedenime asıl değeri.
Kalmak, kaybolmak, savrulmakmış yollarda. İki Esma’yı da bilmekmiş.
Zikri varmış tutar da yola koymazmış. Elini uzattığın yer seninmiş,
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta