Bir Mendil Al Ağabey! ..
Bir mendil al ağabey” dedi, elindeki naylon poşetten çıkardığı bir mendili uzatarak;
Sağol dedim, benim mendilim var.
“Ne olur bir tane alsan” diyerek duygulu bir sesle biraz daha yaklaştı yanıma?
Bir ağılda koyunlarla yatmışçasına kokuyordu, belki de sidikti kokan anlayamadım, biraz uzaklaştım yanından.
Döndüm yanıma, deniz bana bakıyordu, yalnızca denizle karşı karşıyayım, sızlayan burun, dolu gözlerle!
Benim de vardı çocuklarım, şimdi nerede, nasıllar; uzak yollarda, denizler ardında? !
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta