Her akşam güneşin battığı yerdeyim..
Ayrılığın sonrası.. bir lahza ölmekteyim.
Şu iki üç asırlık gece!
Canıma okuyor.
Mum sönük.. Karanlık oda.
Aklımda son masal, son sır, son nabız..
Saat gece yarısı.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. :)
Bu yüreğe işleyen şiirden ötürü sizi kutluyorum. O atmosferi yaşadım adeta, kalemin odanda ki mumdan daha çok aydınlatır önünü. Bırak mum sönsün. Ne çıkar ?
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta