Bir kuş şiir olup kanat çırpıyordu sayfa ...

Benliğim uçup gitmişti
Beni tek başıma bırakıp
Kitapların ardında yabancı dünyalara
Sığınıştan öte kaçıştı
Kovulası yeri kalmayan
Hiçbirisi okunmayan kitaplara
Sayfalarına senliği sığdırmış
İçimden taşıp giden, yerine ulaşmaz oluşuyla

Kirlenmiştim sayfaları çevirdikçe
Her yaprağına işlenen hiçsizlik
Ve durmaksızın içsel konuşmalar
Yazılan yazılar, yarım bırakılanlar
Üstelik hastaydım ve başkaydım
Uzaktım onca yakınlığın yanında
Sessizdi gözlerin sessizdim
Işık vurmaz günlerin içine düşüşlerim
Yazmak anlamını yitirmişti
Ne varsa her şey bir gün içinden çıkıp giderken
Seni senden fazla düşünen birisini kaybetmek
Sonradan telafisi zor yaralar açabilir yüreğine
Diyebilmiştim

Hızlıca dönüyordu dünya
Bildiğim nefes alıp verdiğimdi
Bedenim hükmünü yitirmiş
Şiirlerin kuşatmasına teslimdi
Sayfalar çevrilirken ömrümden
Dokunmuyordum düşlerine
Dokunmanın suç sayıldığı
Eşkâlimin ilan panolarına asıldığı
Yabancı bir dünyanın içinden geçerken

Şiirden kaçıyordum
Kitapların sayfalarına düşüyordun
İçinden çıkılması zorlukları yaşarken
Sessizliğin içinde sensizliğe karışıyordum
Dudaklarından dökülürken
Birkaç güzel kelimenin değerini bilemezdin
Yâda bir başka yüreğin yaşama sevinci olduğunu
Senin içinde saklı kalmış düşüncelerindi
Dışa vurduğunda içine düşmüşlüğün karşısında tökezlemelerin

Sadece nefes alıp vermekti hayat
Yaşamak yaşayamamak arasında gidip gelinen