Bir Küçük Adam Şiiri - Mehmet Yaş

Deniz Feneri’nden ışık saçıyor,
Yüreği kocaman bir küçük adam.
İnsanlık adına çığır açıyor,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

Şapkası başında, gözleri nemli,
Acı çekenlerden daha elemli,
Onun için insan olmak önemli,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

Belli ki haramı bilmez kaşığı,
Fakir fukaranın umut ışığı..
Bir Hızır misali hizmet aşığı,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

Kent’in varoş’unda, dağın baş’ında,
Sisli tepelerin kara-kış’ında,
Hüzünler buz tutmuş iki kaş’ında,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

Yaşlının oğul’u, gencin babası,
Derde derman olmak bütün çaba’sı..
Tatlı dili, güler yüzü caba’sı;
Yüreği kocaman bir küçük adam.

“Deniz Feneri”ni bir kere seyret,
Hayret edeceksin çok şeye hayret!
Bu nasıl bir şevk bu, nasıl bir gayret,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

Yola çıkan her bir günü görüyor,
İnsanoğlu düşe kalka yürüyor..
Sanki o da böyle sınav veriyor,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

Asla şaşmaz gönüldeki pusula,
Tamah etmez mala, para’ya, pul’a,
Umut olmuş yola bakan yoksul’a,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

İnsan en ummadık anda yıkılır,
Ne şanın şöhretin ne malın kalır,
Huzura geldiğin gibi varılır,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

YAŞ der; gönlümüze tahtını kurdu,
Ardında görünmez gizli bir ordu,
“Deniz Feneri”yle dolaşır Yurdu,
Yüreği kocaman bir küçük adam.

27.09.2003