Bir Köşede Sana Ağlarken

Odamın bir köşesinde ağlayıp bekler iken,
Ruhum aldı kederi, kalmadı tende diken.
Sensizlikle bu yürek, buz gibi oldu derin,
Aklım, kalbim birleşip ağladı çaresizken.

Anlatılmaz bir elem, kalpte tutuşmuş o an,
Unutmak istedikçe, aklıma düştü zaman.
O boşluk ki içimi yakmada hâlâ yanan,
“Seni seviyorum” deyişinle dolan her an.

Koparılmaz bir güle benzedin ey yar, güzel,
Damarımdan aksa da, kan sana solmaz ezel.
Gözlerim gözlerine baksa da bir tek hazel,
Kalbim artık senindir, başka bir tende gezel.

Seninleyken baharın bağrındayım, bir cennet,
Cehennem yok, söneli kor da yangın da mihnet.
Sensiz her an karanlık, güzelliğin bir nimet,
Yanımdayken uyusan, sarılsam bir hikmet…

Nice acı, ıstırap var bu hayatta neden?
Sen de çektin o zulüm, gözyaşıyla süzülen.
Artık bitti bu keder, geçti o garip dönem,
Allah seni güldürsün, ben de seninle ölem.