Bir kız tanıdım Şiiri - Hasibe Atış

Bir kız tanıdım seneler önce....
Onaltı yaşımdaydım ozaman..
O! yirmi üç yaşında..
Annem odun taşımak için yardıma göndermişti bizi...,
Gittik ablamla..!
,,,,,,,,,,,,,,
Annesi falcı bir kadın dı..
Evi, gelip gidenlerle dolup taşardı..
Kız saf bir kızdı;
Kandırılmıştı..
Ve bir oğlu olmuştu evlenmeden...
Bebeğin babası belliydi ama....
Falcı kadınla kocası...
Evlat edinmişlerdi..
Dünyaya gelen torunlarını..
....................
Taşındık sonra biz o mahalleden..
Aradan yıllar geçmişti..
Ki; bir gün, falcı kadınla kızı geldi..
Kız hasta,böbrek hastası olmuş..!
Haftada iki defa dializ'e girmesi gerekiyormuş..
Kar, kış,yollar kapalı,evlerine gidip gelemiyorlarmış..!
Hatta kız yürümekte zorlanıyormuş...!
Ama daha önce başına gelen bazı olaylardan dolayı,,
Akrabaları evlerine almıyormuş..!
Son çare annesi tutup bize getirdi..!
''Kızım siz de kalsa,ben gitsem.gelsem sonra kızımı doktora götürsem..''diye..
''Tabiiki; dedik,bizde kalsın,merak etmeyin..
Onu biraz olsun eğlendirebilmek için; kılıktan kılığa giriyordum..
Kimi zaman palyoço,kimi zaman kakılmış,kılığına giriyordum..!
Gülüyordu..!
O'nu güldürebiliyordum...!
Gözlerinin beyazları sarıya dönmüş,,
Morarmış çukurlar arasıdan bakan o fersiz ve ümitsiz gözlerini,
Güldürebiliyordum...
................
Annesi aradı ve kızını verdiği adrese getirmemizi söyledi..
Yakındı..
Kızın koluna girdim..
Yürüyoruz sokakta...
Bütün gözler üzerimizde..
Adeta, bakışı,yürüyüşü..
Ben hastayım..
Neden öyle bakıyorsunuz..! diye feryad ediyordu..
Kızı annesine teslim ettim ve.....
...................................
Yıllar sonra;
Ben İstanbul'dayım..
Annemle konuşuyorum telefon da...!
O' kızın kardeşi..ablasının çocunun babasını öldürüyor..! !
O' da evlenmiş; üç yetim bırakıyor..!
Kaçıyor katil kardeş..!
Ve; bir zaman sonra..
İstanbul da; yatağında ölü olarak bulunuyor..! !
Ve;
O kız;
Hastalığı ilerlemiş,
Kemik erimesi eklenmiş birde hastalığına..!
Doktorlar bu acılı aileye söylemeden tedavi ediyorlarmış..
Ama iş işten geçmiş..! !
Söylemişler en sonunda....!
Kız ölüm döşeğinde yatakta...!
Can çekişiyor,ama ölmüyor...!
Yedi, sekiz yaşlarındaki oğlunu getiriyorlar sonra..!
Güçlükle de olsa..!
Dönüp bakıyor kapıdan içeri giren oğluna...!
Bu bakış,son bakış oğluna..!
Kendisine birkez olsun anne demeyen,abla bilen oğluna..!
Bu son uzanış,oğlum diyebilmiş en sonun da..!
Oğlum..!
Ve,kapatıyor gözlerini hayata..! !
Bir daha açmamacasına..! !

(17.06.2008)

...................deniz yıldızı..hasibe.......