Bir Kır Şiiri Şiiri - Fevzi Günenç

kıra gidemiyorum uzun zamandır
ama kırda buluyorum hep
kendimi yine de nasılsa
yüreğim kelebek oluyor
pır pır
pır pır…

bir uğur böceği
gelip konuyor parmağıma
korkmuyor benden
bilmiyorum neden
oysa korkar insandan bütün böcekler
titrerler
tir tir
tir tir…

pisipisiye bakın hele
koyvermiş kendini rüzgârın kanadına
kedi sanıyor kendini canımcığım
hem kaydırakta kayar gibi uçuyor
hem mırıldanıp duruyor kedi gibi
mır mır
mır mır...

Ya şu ağustos böceklerine ne demezsiniz
çalılıklardaki evlerinde yer aralasalar bana da
ötsem onlarla
cır cır…
cır cır...

insanlar mutlu değiller çağımızda
onca önemli buluşun nimetlerinden
yararlanmak nasip olduğu halde
kendilerine
bu da bir sır
sır...

o yüzden kaçıp kaçıp
geldikleri bir yer var insanların
ne sokaktaki fır fır
ne iş yerindeki hır
ne evdeki dır dır
erinç ülkesi orası
siz de gelin
adı kır.