Bir kez yaşıyorum!
Bunu da hırsın karanlık dehlizlerinde,
çıkarın çarpık terazilerinde,
yalanın kirli aynasında tüketmek istemem.
Bir kez yaşıyorum!
Ve ömrümün ateşini,
efendilerin buğulu nefeslerine,
buyruklarına, zincirlerine vermem.
Rüzgârın özgürlüğüyle yürürüm,
toprağın sessizliğiyle dinlerim,
gözlerimin görebildiği kadarına inanırım.
Bir kez yaşıyorum!
Ve bu bana yetmeli:
ne köle olacağım,
ne de efendi.
Kayıt Tarihi : 17.8.2025 19:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!