Bir kenti özlemekle baslar her sey. Ve ardindan asklarla düseriz yollara. insanin bir kenti olmali ve o kente dair bir sevdasi…
Yeni öyküler biçiyorum artik yitik zamanlara. Biliyorum hiç kimseler yetisemedi düslerinin gerçekligine. Ama yine de yüregimin derinligiydi tek basinalik.
Oysa küçük kasabalar vardi sadece masallarimizda. Öyle uzak geceler düslememistik. Ve sonrasinda ayriliklarda gelen özlemler…
Ve iste kocaman bir yil gecti. En uzun ve en uzak ayriligimiz…
Her insan kendi öyküsünü yasiyor sevdigim! iste sana bu öykünün yillik anektodunu siraliyorum…
Bakislari degismiyor gökyüzünün!
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta