Ateş renginde toprak,
Gökyüzünde tunçtan kale,
Ağır bulut katmanları!
Kıyameti işaret ediyor
Akşama yakın bir zaman kesitinde…
Kumsalda çıplak bir çocuk,
Denizin öfkesini izliyor kayıtsızca!
Kanat çırpmada
Fırtınaya tutulan son göçmen kuşlar
Umutsuzca…
Çatlamak üzere
Zamana karşı direnme gücünü yitiren
Yaşlı ve yosun kokulu kayalar…
Ve tunçtan kale
Gökyüzünü örten kurşuni bulutlar
Ve ateş renginde toprak…
Ezgiler yükseliyor
Neolitik çağdan kalma.
Henüz güftesi yazılmamış…
Bir akşamüzeri,
Güneşin resmi düşüyor suya!
Yorgun tepelerin gölgeleriyle birlikte…
Gün bitmek üzeredir artık,
Gün batımındaki kayalıkların
Kuytusunda gizlenmekte akşam…
Uyandı uyanacak!
Hüzünlü suların yakamozunda
Can çekişirken yaşam,
Yalnızca kayalara yontulmuş
Bir resimdir geriye kalan,
Yaşanmış çağlardan…
Belki de aralanan bir kapıdır,
Gecelerden sabaha!
Henüz umutlar bitmeden…
Yaşanmış çağlardan geriye kalan
Yosunlu kayalara yontulmuş resim…
Kayıt Tarihi : 8.10.2008 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!