Bir Kadınım Ben Ödenmemiş Borç Misali

Evet ben bir kadınım
Kimi zaman köylü, kimi zaman da şehirli
Tırnaklarımda kına da olur, oje de
Ama hem anneyim, hem kardeş
Hem insanım, hem yoldaş...

Evet kadınım ben düşlerini mum alevinde eriten
Gecenin gözlerinde sevda büyüten
Beşiğinde bebek sallayan
Huysuz ırmakların gülüşlerinden sevinç toplayan
Yemyeşil bir dünya kuran
Boşluğa asılmış bir salıncakta
Bir ileri, bir geri gidip-gelen...

Kalınlaşan gölgesinde çiçekler besleyen
Ve örtülü kapılar arkasından
Pişman yüreğinin sesini dinleyen
Bir kadınım ben, kimi zaman köylü
Kimi zaman podyumda salınan, yüzü pudralı
Güzel bir dünyayım ben
Ay da ben de, gökyüzü de ben de
Yemyeşil bir dalda yuva kuran kuş da bende
Yerdeki karınca, tarladaki sarı başak da bende...

Ben bir kadınım
Ayaklarının altından cenneti çekilen
Gecesi-gündüzü, sözü sohbeti tükenen
Ve ödenmemiş bir borç
Kapatılmamış bir hesap gibiyim
Adı insan olan, anne, kardeş diye seslenilen
Ve sonra da sokak ortasında kurşunlanan
Yetimin-öksüzün annesiyim ben, kadınım işte...

Rukiye Çelik/Ankara
8 Mart 2025