Bir Kaçışın Öyküsü 1973 Şiiri - Mithat Ç ...

Yıllardan 1973 senesiydi,
Aylardan temmuzun öncesiydi,
Muş tren garıydı,
Sonun başlangıcıydı,
Köhne bir bina,
Paspal peronlar,
Ölgün yanan lambalar,
Özgürlüğü aydınlatmıyordu,
Hızlıca koşuşturan insanlar,
Ve bizde hızlıca atan nabızlar,
Nefes nefese idik,
Bazen de dona kaldığımız anlar,
Renk, menk yok,
Heyecan korku had safhada,
Ciğerler derin derin solumada,

Duyuldu uzaklardan kara trenin kornası,
Başladı peronda yolcuların binme temaşası,
Oysaki fazla yoktu binen yolcu, üç ve ya beş,
Diğerleri yolcu edenlerdi,
Akraba, ana, baba, abla, kardeş,

Peronun kuytularında dolanıyorduk,
Tanıdık birilerinin görmesinden korkuyorduk,
Biz öylece bekledik kuytuda,
Tren sesini duyunca,
Birazcık kımıldadık hazırlandık,
Tren peronda durunca,
İnenler indi trenden son hızla,
Hasret giderildi anayla, kızla,

Tren kalkmak üzere çaldı kalkış sireni,
Binmeliydik kaçıramazdık treni,
Üç arkadaş hedeflendik o yöne,
Saniyelerle yarıştık bini verdik trene,
Artık el bile sallardık, tanıdıktan birine,
Kara tren ağır ağır kalkarken,
Peronda kimsecikler kalmadı,
Korktuk amma, bir gören de olmadı,

Kaçıyorduk doğunun makus talihinden,
Biz de pay alacaktık, batının tatlı hayallerinden,

Kara tren gidiyordu,
Tatlı hayallerimize doğru,
Dağları ovaları yarar gibi,
Doğruca tatlı hayallerimize,
Kavuşacaktık emellerimize

Dakikalar saati,
Saatler, saatleri kovaladı,
Köyler kasabalar, şehirler geçtik,
Durduk Malatya'nın Garın da,
Keyfimize diyecek yok
Sanki oturuyoruz beyler sarayında,
T, yiyecek almak için indi trenden,
Biz sohbetteyiz, S, ile, tatlı ve derinden,

Aniden güçlü bir el kavradı bileklerimiz den,
Korku ve şaşkınlık fırladı, gözlerimizden,

Çekip çıkardılar bizi kompartımandan,
Şimdi yürüyoruz suçlu gibi perondan
Sıkıca tutulan bileklerimiz,
Sanki kolumuzdaki kelepçeler imiz
İtirazsız yürüdük peron dışına,
Bırakmıştık kendimizi olayın akışına,

İlerde bir taksiye bindirildik, T, hala yok,
Zaten onu arayan soran da yok,

Sus pus olmuş diller,
Çıt çıkmıyor kimseden,
Gidiyoruz T, ye haber vermeden,
Bizi yakalamak için Muş tan kiralanmış taksi,
Gidiyoruz elveda diyemeden T, ye hay aksi,
Hiç durmadan yol aldık ta köye kadar,
Hayallerimize kelepçe vurulmuştu,
Tabi ki bu kaçışın hesabı,
Evde sorulmuştu,

Tren hareket etmiş Malatya Garın dan,
T, çıldırmış merakından,
Ben'le, S, yok olmuştuk yanından,
T, aramış bizi bir baştan, bir başa vagonlarda,
Tek kalmış bir başına bilmediği yollarda,

Yaşanmış bir anıydı mazide kalan,
İstanbul hayalleri olmuştu talan,
Kaçmak istemiştik doğunun makus talihinden,
Ama kaçamadık dostların ellerinden,

İstanbul özlemiydi yakan içimizi,
Arıyoruz şimdi köydeki o günlerimizi,
Gitti gelmez artık geçen seneler,
Saim, Tekin, ve Mithat üç divaneler,
Şimdi her birisi ayrı ayrı yerdeler,

Çocukluk ve gençlik,
Bir kere yaşanır, tekrarı yoktur bilirim,
Ben yazdım ki hislere tercüman olayım,
Her nerede yaşıyorsak dostlarım,
Dostluktan ayrılmayalım,
Mutlu olalım, mutlu kalalım,

Mithat Çopur (Akçanlı) 29/ 09 / 2013