Bir ihtimalin eşiğinde bekliyorum,
Gecenin koynunda bir yıldız gibi titreyerek.
Adım atmaya cesaretim yok henüz,
Ama kalbim, sessiz bir fısıltıyla seni çağırıyor.
Gölgeler arasında kaybolan hayaller,
Birden bire parlıyor gözlerinde,
Belki de umut,
Kırık dökük zamanların ardında saklı.
Kelimeler yetersiz kalıyor bu bekleyişte,
Suskunluğum anlatıyor her şeyi bana.
Bir bakışın yeter,
Oysa bilmezsin
Ne kadar çok şey gizli o sessizlikte.
Rüzgâr hafifçe dokunuyor tenime,
İçimde büyüyen bu ihtimal,
Henüz adı konmamış bir düş,
Ama varlığınla hayat buluyor.
Bir adım daha atsam,
Belki seninle birleşecek yollarımız,
Ve bu eşiğin ötesinde,
Yeni bir dünya başlayacak sessizce.
Beklemek,
Zamanın en ağır yükü olur bazen,
Ama umut,
En ince iplikten dokunmuş bir sabırdır.
Senin varlığın,
Ruhumun en derin kıvrımlarında saklı,
Bir ses,
Duyulmayan ama hissedilen.
Belki de bir anlık cesaret,
Bizi buluşturacak gizli sokaklarda,
Ve o ilk dokunuş,
Kaybolan tüm kelimeleri yerine koyacak.
İhtimal bu kadar yakın,
Kalbim her atışta biraz daha seninle doluyor,
Bir adım daha,
Bir nefes kadar yakın.
O eşiği aşmak için,
Yeter ki gözlerin bana bakmayı seçsin,
O an,
Dünyanın tüm sessizliği anlam kazanack SEN'inle.
Kayıt Tarihi : 8.8.2025 20:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!