Nasıl da yorgundu yüreği, uzun bir yürüyüşün sonunda kendi gerçeğine dönmüştü kadın sığınağına dayadı sırtını, yeniden daldı düşüncelere etrafı insan dolu olsa da aklı, ruhu, kalbi biliyordu sadece onu. Ruhani replikler kendini tekrar ediyor, aklını karıştıran kelimelerden uzak duruyordu söylemler teselli değil, dırdırdı sadece ama ya kalbi? kalbi öylesine güzeldi ki sadece azıcık yorgundu, dinlenmeye ihtiyacı vardı, gücünü toplamalıydı çünkü biliyordu kadın yorgunluğu hiç geçmeyecekti kendini akıntıya bırakıp öyle yaşasaydı keşke hayal değildi olabilirdi aslında çünkü bu onun hikayesiydi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta