Bir hicaz makamında efkarımla efkarlanırken buldum birden kendimi,
Başımı kaldırdım, ortalıkta hiç kimseler yoktu,
Etrafı seyrettim öylece,
Kendimce uydurduğum bir melodinin ıslığı takılmıştı dilime.
Karanlığa doğru gidiyordu bakışlarım,
Yalnızdım.
Bir ışık yoktu ileride karanlığa derman.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta