Bir Hiç Şiirleri - Şair Bir Hiç

Sensiz geçen bir ömür kabustur Rabbim
Fani güzelliklerin peşinde ömür çürütmek ne büyük kayıptır!
Midesini dünya nimetiyle doldurup en ufak çalkantıda kusunca şükürsüzlük etmek ne büyük aptallıktır,
Dünya nimetlerinin kendini zehirlediğini fark etmeyip Rabbine küsen kişi ne büyük cahildir!
Oysa bilseydi Rabbini ne zehirlenirdi ne zehrin panzehirini gözden kaçırırdı.

Bir tohum idim, dalımı kaybettim.
Toprak oldum filizlenip yeşerdim.

Değersiz bir hıçkırık koptu boğazımdan
Kimse sormadı neden ağlar bu kız
Her görünenin ardında bir görünmeyen saklı
En çokda o kanatır insanın yaralarını
Sesim haykırsa da tüm acılarımı
Duygular dinlemiyorsa sızlatamaz duyanı

İnsan en üstün varlıktı ama
Kendini hep aşağılık bir duruma düşürdü
Altı üstü üç gün yaşayıp göçecektik
Neden kulları bu kadar küstürdü.

Yalnızlık mı sardı beni bilmem
İçimde beni yiyen bir korku
Nasıl bir yalnızlıktan korkuyor bu beden
Nefsani bir aşkın yüzünden mi
Rabbimin beni terk etmesinden mi?

Bir ben var benden gayrı
Biri bende saklı
Diğeriyse yamalı
Ben güler coşarken
Diğeri ütüler kafayı
Onun da suçu degil

Cahil bir adama laf anlatmak gibiydi seni sevmek
Bir duvardan farksızken gönlüme çiçek açtıran bir huzurun vardı.
Ama olmazdı
Şiirlerimi anlamaya çalışmadın, hüznümü görmedin, oysa sende şairdin.
Şiir dediğin duyguların dışa vurumu değil miydi zaten.
Ben duygularımı sana açarken sen boş bir yazı okur gibiydin.