Bir zamanlar içimi ısıtan sendin
Şimdi adını anınca bile titremiyorum
Gözlerin bir yurt gibiydi bana
Artık gurbete dönüştü bakışların
Ben mi değiştim, sen mi eksildin
Yoksa biz dediğimiz şey mi çözüldü?
Cümlelerin hep tanıdıktı bir zaman
Şimdi yabancı gibisin her kelimede
Bir fotoğraf gibi kaldın duvarda
Bakan herkes seni tanıyor belki
Ama ben… ben artık o gözlere
Bambaşka bir yabancı gibi bakıyorum
İçimde ne fırtına kaldı ne kıyamet
Ne özlem, ne bekleyiş, ne dua
Sadece bir sükûnet var şimdi
Ve sen… bir hatıraydın sadece, solmaya yüz tutan
Kalbim çok şey yaşadı seninle
Ama artık senden geçiyor sessizce
Çünkü bazı insanlar
Sadece bir mevsimlikmiş ömürde.
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 23:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!