Bir Güvercin Şiiri - Kıvanç Kalender

Bir güvercin uçtu savaş meydanından yanına
Şakıdı bütün gece acı acı derdini
Dinledin,dinledin ama hoş geldi sesi
Bilemedin ardında ki sır perdesini

Bir güvercin uçtu savaş meydanından yaralı
İsten tüğleri olmuş karalı
Ne kulakları duyar ne de dilini bilir
Acının tarifi belli değil midir?

Bir güvercin uçtu kalbi pıt pıt atıyor
İnsanlara bakıp,insanlığı arıyor
Gün burda aydı fakat orda batıyor
Bu sıra elbet yarın sana geliyor

Bir güvercin uçtu umutsuz ve yorgun
Sevdanın,barışın limanları durgun
Ve gökler öylece karanlığa bürünmüş
Bu dünyanın artık renkleri solgun

Bir güvercin uçtu ecele yakın
Barışa sarılıp savaşı atın
Bu fani meskende sonumuz belki yarın
İçinizde ki çocukla etrafa bakın

Bir güvercin uçuyor adıda barış
Asırlardır gezmekte karış karış
Duyulmak istiyor kabilden bu yana
İçimizde ki sevgi en büyük nakış