Bir Günün Hikayesi Şiiri - İbrahim Dikmen 2

Sabah yedi oldu,başladı yeni bir gün,
Karanlığın arkasında kaldı,o'eski dün.
İnsanlar, sokaklara döküldü,pür telaş,
Yaşama sevinci,ekmek peşinde hepsi.

Kimi memur,kimi işçi,kimisi işveren,
Hepsinin ortak yanı,bir lokma ekmek parası.
Kimi masa başında,kimisi maden ocağında,
Kiminin elinde kalem,kiminin yağlı karası.

Öğlen olunca,simitçinin yüzü güler,
Doyurur karnını,memurum biraz.
İşçi kardeş,evden getirmiş aşını,
Simit yiyen memur değil,millet utansın.

Akşam eve döner baba,eli boş,
Çocuklar bakar,gözleri bir hoş.
Evde ana,ne pişirsem diye düşünür,
Yorgunluktan biçare,sanki sarhoş.

Gece aç yatar,çoluk çocuk,
Rüyasında görür,kangallı sucuk.
Terlemiş alnı,boncuk boncuk olmuş,
Hasta yavrum,hasta olduk.

Utanmaz eli yağda,balda olan,
Kuş tüğü yastıklarda yatan.
Kızlarla diskolarda,cenk atan,
Rezil olmuş,millet utansın.