Bir Gün III Şiiri - Abdullah Demirel

Bugün Yaşamak Gerek

Bir sabah daha doğar,
Utangaç bir yüzle güneş kentin üstüne,
Kimsenin zamanı yok gülmeye,
Bir dilim ekmeğin kavgası başlar seherde.

Sokak aralarında çocuklar koşar,
Ama oyun değil bu, düş değil,
Sırtlarında çanta değil, torbalar,
Kimi büyür daha “anne” demeden…

Gençlerin gözlerinde sönmüş kıvılcım,
“Gelecek” bir gölge gibi uzaklarda,
Diploma ekmek etmez artık,
Aşk bile kira ister bu sokaklarda.

Kadınlar kalkar sabahın köründe,
Sabun kokusu, sessiz isyan ellerinde,
Yüreğinde geçim yüküyle yürür,
Ama kimse başını kaldırmaz göğe.

Sanat lüks olmuş bu topraklarda,
Çiçek duygular etiketlere yenilmiş,
Tok mideler “vatan sağ olsun” derken,
Aç babalar sessizce başını eğermiş.

Ama bir gün, evet bir gün,
Zamanı olmayanlar da konuşacak,
Ekmek kokulu eller tutacak kalemi,
Ve dünya yeniden şiirle uyanacak.

Bugün hayatta kalmak demek,
Yarını görebilmek bugünden,
Ama bir gün, evet bir gün,
Yaşamak da güzel olacak yeniden.

Bugün yalnızca yaşamak gerek,
Bugün hayatta kalmak demek…