...
Severken kalp sormaz. Aklın direnir, mantığın susar, ama yüreğin çoktan kararını vermiştir bile. Bazen en uzak durman gerekeni seversin. Sebepsiz, zamansız, karşılıksız...
Her şeye rağmen.
Olur da bir gün, onu bir başkasının elini tutarken görürsün. İçin yanar ama yine de seversin. Kalbine söz geçiremezsin.
Gözlerin dolar, dilin susar, ama o hep kalbindedir.
Çünkü gerçek sevgi, sahip olmak değil, uzaktan mutlu olduğunu bilerek sevebilmektir.
Ama bir gün gelir…
Yorulursun.
Beklemekten, umut etmekten, kendini hep geri planda tutmaktan yorulursun.
Kalbin hâlâ atar ama artık eskisi gibi çarpmaz.
Onunla ilgili her şey, zamanla silikleşir.
Gözlerin onu aramaktan vazgeçer, içindeki o sessiz savaş yavaş yavaş diner.
Ve fark edersin…
Sevgi sadece tutunmak değil, bazen bırakabilmektir.
Ekrem Öztürk 3
Kayıt Tarihi : 3.8.2025 07:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Azize’ye Mektuplar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!