bir gün, biryerde oturuyorduk.ben gidecektim; işim vardı. sen,”sen gitsen yapman gerekeni yapsan; ben de burada beklesem seni ” dedin.
içim ışıldadı–ne güzel bir olanaktı bu:–
sen,beklerken,’akıl gözü’nle benim yaptığım işi izleyecektin; ben de işimi yaparken, sürekli, senin orada bekleyişini–beklediğini–’göre’cektim.
ayrıyken,birlikte olacaktık.
burada temel olan şu:ben işimi yaparken senin beni beklediğini bilecektim; sen de,benim,işimi,senin beni beklediğini bilerek yaptığımı bilecektin.
beklediğini bilecektim
bilerek bekleyecektin.
Oruç AruobaKayıt Tarihi : 2.2.2017 16:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!