Ufukta hayâl sustu yine derin sessizlik,
Duraklarım perişan, kaybettim yollarını.
Bu ne tükenmez sükût, bu ne bitmez ıssızlık,
Simsiyah bir yalnızlık ve yine kimsesizlik,
Ellerim alev alev arıyor ellerini…
Zaman bitip tükendi, helâk oldu takvimler,
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
