Bir gün anlarsın her şeyin boş olduğunu.
İyiliğin, güzelliğin, paranın.
Boş sokaklarda elveda demenin.
Pişman olursun kaçıp gitmek istersin.
Büyür içinde ezilmişliğin korkusu.
Ta derinden duyarsın çaresizliğin acısını.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta