İşte Böyle Ağladım Şiiri - Oğuz Düzgün

bir göz yaşıma daha girdim bu gece
beynimde ayrılmaklar mahşeri
bir yıldız düştü elime acıdım
bir düş gördüm sancı gibi
bir sancı büyüdü gözlerime
işte böyle ağladım

bakışlarım ağrıyor bu gece
yorulmaklar saçlarımda -hem ne aklar
odamın dört duvarında beş sen
bir çığlık girdi aramıza -ayrılık
bir dev yürüdü nöronlarıma -sensizlik
sana doğru sen şiddetinde
bir ölmekler, bir dirilmekler -sarsıldım
işte böyle ağladım

ah diyesim vardı sadece -ah nerdesin
lale yağmuruydu kokun -ayıldım
gül bestesiydi tadın -şakıdım
babamın seccadesinde tanıştığımız o ilk güne
bin dualar ettim, yalvardım
yasak bir ağacın yapraklarına sinmiş ilk gün/ahım
öyle döküldü saçlarıma -ah yalnızlıklar
kovulmuşluk kanıyordum ölümlere
sevmekte buldum fel/ahı - ah sil/ahsız
sen yoksan hep tadım yoktu
işte böyle ağladım

bize çoktur bu yaşam bize azdır
bize bir sonsuzluk doğacak -ben kahin değilim
bize bir varlık, bir oluş,
bir masal dokunacak yaramıza kan revan
hakikat diyarından bir fısıltı azığımız
oralara yürümekler kafilemizin neşesi
bir çocuğun gülmesindedir hürriyet -savaşsız
çaresizlik dediğin yaşamaktır zaten
öyle karanlık değil yaşam/aktır zaten
iki soluk arasında
bir andır görüp göreceğimiz
çarene tutundum bu gece -sonsuzluğuna
işte böyle ağladım