Bir gönlüne ben sığamadım

Ne acılar, ne hüzünler, ne sevinçler sığdırdın kim bilir,
Bir ben, gönlüne sığamadım.
Kaç bahar, kaç yaz, kaç kış geçer de ardından yenisi gelir,
Bir sen gelipte, gönlüme sığamadın.

Öyle ki, an oldu şehirlere,
An oldu şiirlere sığmadım,
Irmak oldum, dere oldum, nehirlere sığmadım,
Sen ki sayfa sayfa kapladın da gönlümü,
Bir ben gönlüne sığamadım.

Hiç ders olmamış bana yaşadıklarım,
Nasıl alışmışsam, yeni ağırlaştı taşıdıklarım,
Yokluğunun gölgesinde kalıyor tüm yokluklarım,
Dağa taşa sığdırdım da yalnızlığımı,
Bir ben gönlüne sığamadım.

Belki şarkılar, belki şiirler, belki de duyduğum bir çift güzel sözdü beni sana bağlayan,
Belki de damla damla yaş sızdıran, kaybolduğum gözlerindi ağlayan,
Ya da o çocuksu ruhun, küçüçük mutluluklarla avunan.
Bak, hepsini sığdırdım da hatrıma,
Bir ben gönlüne sığamadım!!!