Bir gölge düşerdi aynaya her gün,
Çiçek açmışken ruhumda bahar.
Pencereden odama sinsi fısıltılar dolar,
Her nefeste bir yaprak döker tomurcuklar.
Sızan ilk ışık, güne umutla uyandırırdı,
Sonra o acı, bir hançer gibi saplanırdı.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta