Uykusuz gözlerde sabah olmuyor…
Bir gece yarısı…
Pencerenin önünde şehrin ışıklarını seyrederken,
uzaktan bir şarkı geliyor kulağıma.
Mireille Mathieu…
“Un dernier mot d’amour…”
Büyüleyici bir ses…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
yalın bir anlatım,sürükleyici ifadeler,konuya hâkimiyet ve güçlü benzetmelerle hoş bir söyleşi tarzındaki başarılı yazınızı beğenerek okudum..
Tebrik ediyor,saygılar sunuyorum...
+10 puan+ANTO
tşksevgili Erol Güldiken..okunası palşaımın için...
Bu güzel siirlerinizi paylasmak icin,
Güldeste Siir Grubu /ma davetlimsiniz bekliyoruz güllerle.
“Hayatta en zor olan
Bir insanı tanımak
Kabul etmek huylarını
Değişmeden bir olmak …”
Yüreğinize sağlık Erol bey beğeniyle okudum kutlarım sizi kaleminiz daim ilhamınız bol olsun.Sevgilerimle 10 puan
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta