yine bir gece yarısı olur;
unutur, unutur gözlerim, yalnızlığın içine dalar.
gözlerinin çizgilerinde anımsar, buruk geçmişimi.
sözlerin yaralar, her bir anı gelecekten bahsederken.
umut etmeden, yürek yakar.
yine bir gece vakti, umut etmeden gel bana.
çaresizlik içinde kıvranan yalnızlığımı gör.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta