Bir Garip Şiiri - Sinan Tekdir

Bu garibi senelerdir tanırım
Meğer gülmemiş bunca yıl
Ki bu gülümseme onunsa şayet
Emanet gülücükler saçmış etrafına

Anlatırdı sevgisini de inanamazdım
Abartarak anlatıyor diye dinlemedim hikayenin sonunu
Ne zaman kurulsa içki masaları
Yuvarlanmaya başlasa kadehler sırayla
Damarlarda kana karışınca meret
Başlardı anlatmaya en başından

Hep aynı hikayeyi anlatırdı bıkmadan
Gözleri dolu dolu olurdu
Işıkları söndürürdü birer birer
Bizi karanlığa gömer, kendi karanlığında boğulurdu
Saklamaya çalışırdı gözyaşlarını
Ne zaman ağlayacak olsa gizlenirdi karanlıklara
Karanlığın gizemine sığınırdı

Bu gün nasıl oldu da döndüyse devran terse
Çıkıp gelmiş hikayesinde ki kız kapısına
Geri çevirecek değildi ya bunca yıl beklemiş bu günü
Bu gün bir garibin en güzel günü.

Sinan Tekdir