Bir Gamzelik Ömür Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Esmer geceye benzer yüzünün aydınlığı,
Bir gamzelik gülüşün, kalp çarpıntımı saklayan sır.
Sanki kader, adımlarımı yıllar önce yazmış,
Ruhum seni tanımış da
Ben geç kalmışım hatırlamaya.

Kömür gözlerin…
Karanlığı değil, içimdeki ışığı uyandıran.
Bakınca, içimde bir yer
Yıllardır suskunmuş da
Sen gelince konuşmaya başlamış gibi.

Seninle bakışmak,
Bir ömrün özlemini bir saniyeye sığdırmak demek.
Seni beklemek, seni düşünmek, seni özlemek…
Hepsi aynı yerden:
Kalbimin kırılgan ama sende güçlenen yanından.

Sevdam sana saklı,
Adını söylemeden bile içime sığmayan bir yangın.
Sanki başka bir çağda da sevmişim seni,
Başka bir göğün altında
Aynı gözlerle bulmuşum.

Özlüyorum…
Gülüşüne yuva yapmış o gamzeyi,
Sesini duymayınca eksilen yanımı,
Seni düşününce tamamlanan kalbimi.

Ve biliyorum,
Her ne kadar anlatmaya çalışsam da
Senin bende bıraktığın hissi
Hiçbir kelime tam saramaz.
Ama bir gerçek var ki:
Ben seni…
Bir ömrün hafızasına yazılmış kader gibi seviyorum.