Bir Firarın Şiiri

Dağ başlarında duygusallık yasaktır
Sanayi dükkanlarında duygusallar kınanır
Hislerdir kimi zaman insanı içten kemiren
Hissiz insan çeliğe bile dayanır

Çeliğe dayanmak mı takdire şayan
Yoksa hislerine kul köle olmak mı
Ne makinayla boy ölçüşmek hünerdir
Ne de hünerlilik kul köle olmaktır

Kentlerde his akını insanı kolay yutar
Binalar arasında kaybolmuş bizleri
Hep göz ardı ettiğimiz can evimizden atar
Betonla çimentoyla doğrulmuş dizleri
Asi bir kıvılcımla depreşme tutar

Kimse cüret etmez kopkoyu gecede semaya bakarken
Göğün alnına bir papatya çizmeye
Kimsenin cüret etmediği gibi yalçınları çıkarken
Yüreğini kuşatan düğümleri çözmeye
Çünkü yüreği kuşatan düğümü çözmek
Yürekte kalanı firar ettirmektir
Bir firar birçok uykuyu böler bazen
Bir firar yürek kıyısına bir kavmi ittirmektir
Bir firarın şiiri mahpusken delirmektir