Güneş suçlu hissediyordu kendini. Gördükçe; sabahın eziyetinden kurtulup, geceyi iple çekenleri. Belki de bu yüzden Ay'a ışığını teklif etti. Bir nebze olsun insanlara umut olmak için. Ay kabul etti ve herkesin sırrını taşıyacağına söz verdi. Her yıl biraz daha uzaklaşıyordu dünyadan, ağırlaşıyordu bu yükü taşımaktan. Onlar düşman değildi, biri diğerine üstün de değildi. Sadece artık... Güneş olamazdı umudun timsali.
The NoctivagantKayıt Tarihi : 11.7.2025 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
