Düşümde hep mavi bir bulut oluyorum
Ömrümde gördüğüm en güzel kışları yaşıyorum
Sonra bir sevince dönüşüyor gözümde tabiat
Yürüyorum dijlenin kenarına yaşam olmaya
Yaşama giden yolda uyandırılıyorum bir tufanla
Artık ne söylesem karanlığa yazılıyor
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
