Devin Avuçlarında Titreyen Zaman

Seni görmek diyorum, ah bir görebilsem
Bir avuç mutluluktur bu, lakin sıradan değil
Bir devin nasırlı, kocaman avuçlarına sığan
Kader kadar ağır, gökyüzü kadar derin bir sevinç.
Gözlerine bakmak, miladı şaşırmaktır,
Bir zaman makinesinin çarklarında kaybolmak,
Ve durdurmak akrebi, yelkovanı,
Akan suyu, uçan kuşu, dönen dünyayı hiçe sayarak
Sadece o bakışta donup kalmak
Beklemek...
Çatlayan toprağın yağmuru beklemesi gibi,
Kan ter içinde uyanıp rüyayı hayra yormak gibi.
Bir iftar sofrasında, dudağın suya hasreti,
Yahut müebbet yemişin o imkansız tahliyesi.
Ben öyle bekledim gölgemin seninle birleşmesini,
Tek başınalığın soğuğundan kaçıp,
Senli bir çift olmanın ateşine yürümeyi...
Sabırsız, telaşlı ve biliyorum ki;
Nafile bir çabayla, asla gelmeyecek bir gemiyi beklemek gibi.
Nasıl korkarsa yaşlı adam, kapısını çalacak ecelden,
Nasıl ürperirse hasta, şifasız, upuzun bir geceden,
Kedinin gürültüden, suçlunun vicdanından kaçışı gibi,
Zenginin bir sabah yoksul uyanma dehşeti,
Ve nasıl korkarsa kalem, silginin sileceği tek bir harften...
İşte öyle titriyor yüreğim, öyle tutuluyor nefesim,
Bir çocuğun karanlıktan, bir züppenin sessizlikten
Korktuğu gibi değil sevgilim;
Ben, aldığım her nefesten çok, sensizlikten korkuyorum.