Bir Denizi Andırıyor Şiiri - Orhan Bektaş

bir denizi andırıyor gözlerin
derinlerine dalmaya korktuğum
kıyısından vazgeçemediğim
içimde kumlar gibi hikaye biriktirip
her gece tatlı ninnisiyle uykulara daldığım
sabah uyandığımda penceremden bir kuş havalanır
beklemiş gibi bütün gece
yorgun kanatlarıyla taşır
gördüğüm bütün rüyaları
senin olduğun diyarlara
sen uyandığında aç pencerelerini
bir rüzgar savursun saçlarını
tüllere dolanan kokusuyla bir bahar
geleceğim ayrılığın derin hüzünleriyle kapına
tut baharın ellerinden
öp bir çiçeği anlından
ilkbaharı andırıyor gözlerin
Kızgın lavlarıyla ortalığı yakan bir volkan
kül yangınında cam kırığı soluklanmalarla ciğerlerimi doğrayan hançer
yokluğun
Sararmış ekin saplarıyla dolu bir tarla
içinden biçerdöver geçmiş
Zamansız
Öyle yılgın boynu bükük
karanfil tarlasında uçuşan kuşlar
Bir yaz gününü andırıyor gözlerin
Güz önce güllere düşerken
İnce bir sızıyla kan kusan
Sarımtırak bir acıyla başlayan
Ölüm taciri rüzgardır
Saçlarını dağıtır ormanların
Sen özlenmiş bakışlarla beklerken
Ben ayağıma dolanmış hasret prangalarına tutsak
Derin ormanında kaybolmuşum kirpiklerinin
Dökülmüş hazan yaprakları içinde
Sonbaharı andırıyor gözlerin...
03/01/2017 14:20