Dağların aradan, nehir akarken
Kum gibi kaynayan, gözü görseydim
Gül yüze yandığım, gönül açarak
Gönlümün sultanı, bir demet gülsün
*
Elinde kahvesi karşımda durdu
Bir yudum içerken kalbimden vurdu
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta